2011

Mijn lijstje van 2011:

Het mooiste boek dat ik gelezen heb:  Congo

De mooiste film die ik gezien heb: Melancholia

Het mooiste popconcert: The Specials in Paradiso. (Op de bovenste foto van de recensie staan mijn lief en ik, of beter gezegd we zitten).

Het mooiste citaat: "Weet u waarom de Nederlanders hun wolkenluchten zo mooi vinden?  Omdat er op de grond totaal niets aantrekkelijks te zien is"

Mooiste toneelvoorstelling: Theo Maassen

Lekkerste maaltijd: Overheerlijke ham van 27 maanden oud in een restaurant in Malaga.

Mooiste foto (gemaakt aan het strand van Rincon de la Victoria):

Het allerbeste voor 2012!

The Help

In Florida las ik, in die lome hitte, " Een Keukenmeidenroman".  Ik vond het een prachtig boek over de rassenscheiding in de zuidelijke staten van de  VS in de zestiger jaren (en ook daarna). Het jaar daarvoor hadden we enkele plantages in Georgia bezocht en gezien en gevoeld wat dat in zou kunnen houden. 
Vanavond bekeken we in onze Lelystadse minibioscoop "The Help", de verfilming van het eerder genoemde boek. Ik vond het een mooie film, zeker vanwege de sfeer die er in de hele film hing. De uithalen in de taal (niiiiiice) en het heerlijke eten. Ik kreeg zin in gefrituurde kip en maisbrood. 



Brug der Zuchten

"Laat ik beginnen met de feiten.
Mijn naam is Louis Charles Lynch en ik ben zestig jaar. Al meer dan veertig jaar ben ik de toegewijde hoewel niet bepaald opwindende echtgenoot van dezelfde, lieve vrouw. Ik ben de trotse vader van Owen, onze zoon, die nu zelf een volwassen, getrouwde man is. Owen en zijn vrouw hebben geen kinderen. Jammer genoeg ziet het er naar uit dat dit zo zal blijven.
Toen we pas getrouwd waren, dachten we dat we gezegend zouden worden met de geboorte van een dochter. Helaas kreeg mijn vrouw een miskraam toen ze in de vierde maand van haar zwangerschap betrokken was bij een auto-ongeluk. Het is al lang geleden gebeurd, maar Sarah en ik denken nog vaak aan dit kind.
Ik woon al mijn hele leven in hetzelfde stadje in het noorden van de staat New York…."
Zo begint het boek "Brug der zuchten". In hetzelfde tempo kabbelt het boek 733 bladzijden door. Maar al die bladzijden blijft het boeien en wilde ik de volgende bladzijde lezen. Een aanrader, dit boek van Richard Russo!

De Gelaarsde Kat

Een hoofdrol voor een bijrol. In "Shrek" spelen een ezel en een kat mooie rollen. En ook de stemmen van beide. Eddy Murphy als de ezel en Antonio Banderas als de (Spaanse) Gelaarsde Kat. En de laatste heeft nu een eigen film: "Puss n Boots". In deze 3D-film zien we hoe de kat van held tot schlemiel tot held wordt. Vooral de scenes waarin de stoere kat weer een echte poes wordt, spelend met een lichtje op de muur, zijn grappig om te zien. Maar het is natuurlijk niet een film die lang blijft hangen vanwege wat dan ook. Het heeft gezorgd voor een ontspannen avondje.

Overigens voegde 3D wel iets toe aan het verhaal. Voor het eerst eigenlijk dat ik dat zo meemaak. Misschien lag het wel aan het feit dat je in Almere tegenwoordig je eigen 3D-bril moet kopen. Nu liggen er in de auto twee 3D-brillen. Oppassen dat ik die niet, in plaats van mijn zonnebril, per ongeluk opzet tijdens het rijden.

Hans Dorrestijn

'k Vind alles alles mooi vandaag
'k Ben in een goeie bui
Het snerpen van een cirkelzaag
Muziek van jongelui
'k Ben goedgemutst 'k vind alles mooi
Een ouwe jakhals in een kooi
Alles vind ik mooi vandaag
De gaten in de ozonlaag
Ook een dooie rododendron
De mof de Jap en de Fransoos
En een volle schoenendoos
Een stoplicht en een muizenplaag
Het antwoord op een domme vraag
'k vind alles even mooi vandaag
Een dooie fietsband op het gazon
Een bruine duif een roestig kanon
Mayonaise op een wilde roos
En een volle schoenendoos
Een schoenendoos, een schouwburgzaal
Ik hou van jullie allemaal
Ik mag jullie heel graag
Maar dat is alleen vandaag
U heeft geluk, weest u maar blij:
Morgen is het weer voorbij

Hans Dorrestijn is af en toe ook opgewekt. Gelukkig was dat afgelopen donderdag in onze oranje diamant niet al te vaak het geval. Somber én vrolijk was hij weer op zijn best!

De moeder van André Kuipers

Deze week hebben we het op school veel gehad over de ruimtevaart en André Kuipers in het bijzonder. Apart om in  de kerstweek het over iets te hebben dat buiten de aarde ligt trouwens.
Ook in deze kerstweek hebben we op school 110 kerststukjes gemaakt. Overal zag je leerlingen bezig met oase, balletjes, slingers en twee stukgeknipte kerstbomen. We zouden die kerststukjes brengen naar Eben Haezer, een verzorgingshuis in de buurt.
Donderdag was het zover. Door onze wijk liepen 100 kinderen met 110 kerststukjes door de miezerige regen. Twee handen nodig om één en ander niet weg te laten waaien! Bij het tehuis werd het steeds rustiger. De kinderen werden steeds stiller, zo'n tehuis was voor hun iets van een andere planeet.
Binnen liepen we in een groep naar de kamertjes van de mensen. De eerste bejaarde zat in haar rolstoel op de gang. Een kleine, kwetsbare vrouw in een dik vest op een snoeihete gang. Voorop stond een vaak drukke, Surinaamse jongen die net op school is. Hij wist die week heel veel te vertellen over onze eigen astronaut André. De begeleidster van het tehuis sprak tegen de jongen de voor mij nu al ontsterfelijke woorden:"Ik denk dat mevrouw Kuipers heel blij is met jouw kerststukje, jongen."  De mond van hem viel open en met grote ogen draaide hij zich naar mij om. "Meester, is dat de moeder van André Kuipers?" En wat zeg je dan? Stel je zo'n jongen teleur door de waarheid te vertellen? Ga je liegen? Ik hield het maar op "dat zou best eens kunnen, man". Die blik van hem: buitenaards! 

Kerstmaaltijd

Gisteravond om half zes ging de deur open. Een kwartier eerder stonden er al kinderen voor die toen nog dichte deur te wachten. Met hun moeder. Na de opening van die deur stroomden zo'n honderd kinderen uit alle windstreken van de wereld hun school in Zuid Oost binnen. Klaar voor de kerstmaaltijd! In hun mooiste kleren, ik zag zelfs een roze stropdas en lakschoenen, liepen ze vol trots de trap op. Erachter hun vader en/of moeder met schalen vol met eten. Kip, loempia's, nasi, bami, pasteitjes, pizza's, taartjes: ook het eten kwam uit allle windstreken van de wereld. Moslim, Hindoe, katholiek, evangelisch: alle geloven vierden samen het Kerstfeest. Beneden bleven veel ouders, wel zo'n vijftig, lekker wat eten en drinken. Het bleef nog lang onrustig in onze mooie school in die mooie wijk!

Spareribs

Bij Applebee's nam onze oudste vrijwel altijd "Babybackribs". Er bestond een "small""en een "large version". Ikzelf nam liever iets anders. Maar hij: altijd babybackribs.
Ergens in Tennessee besloot ik om ook eens Spareribs te proberen. Het was in Corky's BBQ. De zaak zat vol met vette Amerikanen en dat waren de spareribs ook: moddervet. En laat ik daar nou net niet van houden!
Tot aan vandaag. We waren tot laat in Amsterdam en besloten om in ons favoriete restaurant, 't Vliegertje, te gaan eten. Ik bestelde voor het eerst daar de spareribs. Laat ik het kort houden: het was zeker niet de laatste keer! Beter, veel beter dan daar in Tennessee!

Kerststal

Wij hebben een kerststalletje onder de boom staan. Waarom? Ach, Van oudsher hadden wij thuis een kerststal. Jozef, Maria, een kindje in een kribbe, schapen, herders en op zes januari mocht ik de drie koningen erbij zetten. Op de ochtend van eerste Kerstdag mochten er kaarsjes bij de stal gebrand worden. En nu hebben we onze eigen kerststal, een kleintje. Jozef, Maria, Jezus en een schaap. That's all. Vandaag was ik in het lokaal van een collega. Die heeft ook een kerststalletje staan. Jozef, Maria, Jezus, een paar schapen en nog iets. Maar sinds vanmiddag hebben Jozef en Maria geen kindje meer. Jezus is vandaag gestolen..... Signalement lijkt me wel bekend. Misschien dat een Amber Alert nog kan helpen!

Gibraltar

Een prachtige snelweg ligt er tussen Malaga en Gibraltar. Binnen een paar uur hadden we een paar honderd kilometer overbrugd. Een tientje tol, maar dan had je ook wat. Geen oponthoud, geen files en nog lekkere hapjes onderweg ook. Ook geen borden Gibraltar, alleen een Spaans stadje dat er vlakbij lag. Op gegeven moment is er, eenmaal van de snelweg, opeens wel een bordje Gibraltar. Vlak na dat bord sta je stil. En dan gaan de laatste drie kilometer hemeltergend langzaam. Een enorme rij auto's staan stil voor een douanepost. Eenmaal achter die douanepost is alles Engels, uitgezonderd het links rijden. Op de terugweg weer stilstaan voor een douanepost. Op dit moment praten ze over het redden van het gezamenlijke Europa en de euro. Als ze daarmee klaar zijn, mag dan ook deze grensovergang weg? En mag er in Spanje dan ook een bord staan waar het Engelse Gibraltar op staat. Of begrijp ik iets niet over Verenigd Europa?

Artis(2)

Artis

Vandaag waren we met ons team in Artis. De komende tijd gaan we ons meer richten op communicatie en dat in alle vormen. Waar wordt er duidelijker gecommuniceerd dan in de dierenwereld? Geuren, kleuren, lichaamshouding, geluid en ga zo maar even door. Daarom kregen we een rondleiding door Artis met als onderwerp "communicatie". Om kwart over tien waren we er, maar geen gids te zien. Er was wat fout gegaan in de communicatie! Die gids kwam om kwart over twaalf aan en praatte aan één stuk door tot een uur of twee. We kwamen ook op plekken waar ik nog nooit geweest was. Eén zo'n plek was achter de schermen van de roofdieren. Daar werd op dat moment het eten klaargemaakt. Een tussendoor-visje voor de leeuwen, een paar hompen vlees en datgene wat je op de foto ziet. Twee cavia's (dood) en kattenvoer (ook dood). Verder ging het naar achter de schermen bij de olifanten. Die aten wortels, appels, brood en hooi, ook allemaal dood. Ook kregen we een olifantenkoekje. Verschillende collega's proefden zo'n koekje. Eén koekje ging mee naar huis. We hebben hem gevoerd aan onze eigen cavia. En die zal nooit roofdierenvoer worden.

Jaws

Vandaag las ik het bericht dat de attractie "Jaws" in Universal Studios in Florida dicht zal gaan. Vorig jaar waren we daar. In Universal waren de modernste attracties verzameld, van een steile achtbaan (weg zonnebril) tot en met de allernieuwste, buitengewoon spectaculaire  "Simpsons-ride".  "Jaws" was een rustige attractie, lekker in een bootje met een inspirerende gids, die zijn verhaal misschien wel vijftig keer per dag afdraaide. En natuurlijk "No Pictures". De Nederlander houdt zich daar natuurllijk niet aan, zoals u hiernaast ziet. "Jaws" gaat weg, gelukkig ben ik er al geweest.

Sinterklaas

Vandaag stond de stoel klaar voor Sinterklaas. Bij ons op vrijdag, maandag heeft hij het zo druk.
Dus tipt om negen uur kwam de goedheiligman binnen. Hij bleef tot twaalf uur.
Alle kinderen van de school in Zuidoost waren aan het genieten.
Behalve de kinderen, de Sint, Piet en personeel liep er iemand uit Denemarken rond. Die was er al vaker geweest. Ze keek vooral naar de pieten in datzelfde Zuidoost. Veel belangrijker is echter wat de kinderen er van vonden: Cool!

Alpaca's

Elke dag rij ik via de Hollandse Brug Flevoland binnen, vaak zonder file. Snel na de brug rechts staan altijd schapen heerlijk grazen in een ruig stukje natuur. Als u goed kijkt, ziet u een paar vreemde eenden in de bijt. Drie grotere schapen, waarvan één bruin. En ze hebben alledrie een lange nek. Als u nog beter kijkt, ziet u dat het geen echte schapen zijn. Het zijn alpaca's, een lamasoort. Zij zijn er om de schapen te beschermen tegen vossen. In tegenstelling tot de arme schaapjes, die wegrennen voor vossen, gaan de Alpaca's juist op de vos af, een soort vossenjacht dus. Echt stoer, die Alpaca's. Rezpekt!

Morgan

Vandaag moest ik remmen voor een orka. Ik reed rond een uur of half elf van Amsterdam West richting Utrecht. Koud op de A2, vlak bij de afslag naar de A9, kwam er een motoragent voor me rijden. Zwaaien met zijn licht en met zijn arm. Vertragen dan maar, het leek niet naar mij gericht, want ik hoefde niet te stoppen. Wel afremmen. Intussen cirkelde er een helikopter boven de weg. Wat was er aan de hand? Kwam de koningin voorbij? Of Holleeder? Geen idee. Ik mocht door naar de A9 richting AMC. Aan de overkant, richting Amstelveen, reed een rij politieauto's en een vrachtwagen met daarachter weer politieauto's snel voorbij. Wat dat was? Nog steeds geen idee. Pas op internet 's middags las ik dat Morgan naar Schiphol vervoerd was. Ik had vandaag voor het eerst van mijn leven geremd voor een orka.

Nova Zembla

Vanmiddag reden we via de Oostvaardersdijk even naar Almere. Door de wind spatte het water hoog op tegen de dijk. Aan het eind van de dijk moeten we dan rechtsaf, een somber industrieterrein in. Ongeveer een half jaar geleden reden we in de vroege avond ook naar Almere, naar de bioscoop. Aan het eind van de dijk lag een groot zeilschip, afgemeerd aan diezelfde dijk. Eromheen stonden een heleboel auto's en het schip was fel verlicht door heel veel lampen. Apart. Op de terugweg, in het donker, was het tafereel hetzelfde. Een paar dagen later stond in de krant dat het filmopnames waren voor Nova Zembla, een film. Afgelopen week kwam de film uit. De kritieken waren nogal wisselend. Het mooiste vind ik dan de deskundigen die zich over een film buigen. Vandaag stond op internet een opmerking van een professor. Hij had de film gezien en vond het nogal wonderlijk dat de mannen op  Nova Zembla zo vaak naar de sterren keken. In de tijd dat de film speelde, ging aan de Noordpool de zon nl. niet onder. Tja. Ik zal de film niet gaan zien. Niet dat het gegeven me niet trekt. Jaren geleden las ik het boek van een opvarende, Gerrit de Veer, in een bewerking van Vibeke Roeper en Diederik Wildeman. Nee, ik ga niet naar de film vanwege de slechte film die dezelfde 'regisseur' hiervoor maakte, maar vooral omdat ik als ik de zee zou zien, elke keer zou denken dat dat het Markermeer is.

Weblog?????

Al eerder schreef ik berichtjes over wat mijn dag zoal mooi kan maken. In september bedacht de beheerder dat het handig zou zijn om alle blogs wat handiger in te delen. En hij deed dat zo handig dat alle berichtjes weg waren. Zomaar verdwenen. Via een omweg heb ik de oude berichten weer gelezen. Dat kan hier. Echt soepel leest het niet, maar een kniesoor die daar op let. Laat ik het maar verder bij mijn huidige weblog houden. Of zou er hier soms ook iets misgaan?  Als dat zo is, kijk dan naar buiten en probeer dan mijn postduif te herkennen.

Utrecht

Vandaag was ik in Utrecht. In de Jaarbeurs om precies te zijn. Nog specifieker: in het Beatrixgebouw van de Jaarbeurs op de vierde verdieping. Samen met een paar honderd collega's. Allemaal mensen uit het speciaal basisonderwijs. Er was een bijeenkomst van het landelijk samenwerkingsverband SBO. Zo'n dag valt altijd uiteen met een intensief ochtendprogramma en een ontspannend middagprogramma. Daartussenin het hoogtepunt van de dag: de lunch. In de middag was er een presentatie van het swv Enschede. Niets van de moderniteiten van kindgestuurd onderwijs, onderwijsbehoeften en al dat soort zaken. Nee, uitgaan van ambitieuze doelen en de instructie staat centraal. Doelen zijn er weer om behaald  en niet om bijgesteld te worden. Nuchtere woorden. Eindelijk goed nieuws uit Enschede. Want Twente wordt echt geen kampioen!

Theo Maassen

"Wat heeft die Willem-Alexander nou meer dan ik heb? Wees nou eens eerlijk, die Maxima heeft toch meer aan mij? Ik ben toch veel mooier. Onweerstaanbaar. Alle vrouwen vinden mij onweerstaanbaar. Nou ja, er is één groep vrouwen die mij niet onweerstaanbaar vindt. Niet te begrijpen. Maar toch bestaan ze. Er is zelfs een woord voor die groep vrouwen."
Theo Maassen was afgelopen dinsdag in topvorm in ons mooie oranje theater. Uitverkocht was het. omdat hij twintig jaar in het vak zat, hadden ze maar eens uitgepakt met het decor, zei hij. Dat decor bestond uit een zwart gorijn en een tafel en een stoel.
Maassen ging weer tekeer tegen de PVV (pfffff) en alles wat hij verder verafschuwt. Prachtige voorstelling! Hoe die groep vrouwen heet? "Lesbisch".

De geheugenkampioen

"Hallo, ik ben Diana Marie Anderson. Ik ben op 22 december 1967 geboren in Ithaca in New York, 14850. Mijn werktelefoonnummer is 929-244-6735, toestel 14. Ik heb een hond, ze heet Karma en het is een blonde labrador. Ik heb een paar hobby's: film  kijken, fietsen en breien. Mijn favoriete auto is eeen model T Ford uit 1927. Hij is zwart. Ik hou van pizza, jelly beans en pepermuntijs".
Kunt u dit na één keer gelezen te hebben, onthouden? Wacht vijf minuten en beantwoord dan de vragen die een ander u stelt over dit stukje. Kijk daarna twee minuten naar de volgorde van een spel kaarten en vertel daarna de volgorde uit uw hoofd. In "Het Geheugenpaleis" maakt Joshua Foer u deelgenoot van zijn moeite om Amerikaans geheugenkampioen te worden. Er zijn allerlei manieren om veel verschillende zaken te onthouden. In zijn boek worden die manieren tegen het licht te houden. Een buitengewoon onderhoudend boek!

Natuurpark

Schapen

Vandaag moesten we even naar de Gamma (dat zeg ik: Gamma). Bij ons winkelcentrum (elke zondag gesloten....) staat ook de jeugdgevangenis, waarvan de eerste bewoner ooit een oud-leerling van me was. Toen we aan kwamen rijden, zagen we iets ongewoons: er liep een grote groep schapen op de weg. En die horen daar niet, zelfs niet in Lelystad!. Wat doe je in zo'n geval? Ik heb de auto maar ervoor gezet en de politie gebeld. Die zouden komen, zei de mevrouw van de meldkamer. Voordat de politie ook maar te zien was, kwam de boer aanrijden. Niet op een paard of op een tractor, maar in een grote, rode Mercedes. Met die auto dreef hij de schapen terug naar het weiland.
Toen we afgelopen zomer in Andalusië rondreden, zagen in Colmenar, op de terugweg van een flamingoreservaat, deze kudde schapen oversteken. Met een herder zonder Mercedes, maar met een stok en een hond, zoals het hoort. Ik heb de politie maar niet gebeld!

Trouwen

Op het asfalt voor de deur van het stadhuis van Almere spatten vandaag zeepbellen uiteen. De zeepbellen werden uitgeblazen over Jerzy en Noni. Zij trouwden vandaag. Een prachtige dag, zeer zeker voor hun. De uiteenspattend zeepbellen zullen zeker weten geen vooruitblik zijn. Als jullie dit lezen: alle geluk!

Appelstroop

Rinse appelstroop wordt gemaakt van appels en suikerbieten, vaak in een verhouding die rond 30-70 ligt. Door het sap van de suikerbieten te koken en in te dikken, krijgt men een zoete, lichtbittere stroop die gemengd met de appelstroop zorgt voor de typische rinse smaak (rinse=friszuur). In dit ongeraffineerde suikerbietensap zitten alle mineralen die ook in de suikerbiet zitten, zo ook het mineraal ijzer. Zo komt rinse appelstroop dus aan een hoog ijzergehalte.

Wikipedia zal wel gelijk hebben. Rinse is dus friszuur. Maar waar ik deze week blij van werd, was het feit dat die overheerlijke appelstroop weer in het ouderwetsche blik wordt verkocht!


Sevilla

Op bol.com verkopen wij tweedehandsboeken. Boeken die wij gelezen hebben, maar die niet meer in onze boekenkast passen. Dat levert wel iets op, maar het gaat meer om het spel dan om de knikkers. Het laatste boek dat we verkochten, was een reisboek over Sevilla en Andalusië. Toen de kopers het besteld hadden, kregen we een mailtje of we het zo snel mogelijk op de post wilden doen, omdat hun dochter naar Sevilla zou vertrekken voor tien weken. Eén dag later kregen we nog een mailtje dat het boek op tijd was. Ons reisboek is dus na drie maanden weer in het schitterende Sevilla. Op de foto een 'gewoon' huis op een 'gewone' straathoek in Sevilla.

Rood van schaamte

Je speelt een potje voetbal en je staat voor. Dus wil je winnen. Dan dreigt een tegenstander iets te doen. Met een glijdende beweging kegel je hem onderuit. Kan gebeuren. Mannensport. Een echte kerel neemt de consequentie. Je hebt hem nu alleen maar onderuit geschopt, maar het had goed fout af kunnen lopen. Ach, is-toch-nie-gebeurd?? Komt die scheids op je af, gaat een kaart trekken. Een kaart? Is die eikel gek geworden? EEN RODE???? Die #$@^% kerel, hoe durft hij tegen jou? Je bent immers Kevin Strootman, dé Kevin die ook in Oranje speelt? Uitschelden die leider van het spel. Gewoon uitschelden. Moet kunnen! je ploeggenoten doen mee. Je deed toch niets ergs? Dat je hem ook invalide had kunnen schoppen, besef je maar even niet. Komt je niet goed uit. gewoon doorschelden en tegen muren schoppen. Je coach is het met je eens. Die geeft de scheidsrechter geen hand. Wat een statement! En vervolgens nog furieus zijn op de persconferentie. Het is de schuld van die scheids dat jullie niet gewonnen hebben. Kevinnetje heeft vandaag twee wedstrijden schorsing gehad. Hahahahahahaha. Zielig mannetje met een even zielige coach. Als dat Fredje nou ook nog een schorsing krijgt, is het ècht een mooie dag. Twee wedstrijden, hahaha.

Europa in crisis????

Joodse huizen

In de afgelopen vakantie waren we in de Hollandse Schouwburg. Al heel lang wilde ik daar eens kijken. Artis aan de overkant heb ik vaak gezien, deze beladen plek nog nooit. De Schouwburg is indrukwekkend vanwege de verhalen die er ontstaan zijn. Ze zullen u welbekend zijn. In de Hollandse Schouwburg staan twee computers. Op één ervan was de website "Joodse huizen" te zien. Ik tikte daar "roerstraat" in, de straat waar ik geboren ben. Een enorme hoeveelheid huizen kwam daar te staan van waaruit Joden weggevoerd zijn. Ik ben een kind van na de oorlog en dat wil ik graag zo houden. Dat werd me daar eens te meer duidelijk.

Heimwee naar de hemel

"Heimwee naar de hemel" is de naam van de prachtige voorstelling die mijn lief en ik gisteravond in ons oranje/roze theater zagen. In een goed gevulde zaal gaven Maarten van Roozendaal en Paul de Munnik ons inzicht in liedjes van dode zangers. Liedjes van Jules de Corte, Jacques Brel, Cornelis Vreeswijk en anderen werden fantastisch vertolkt door beide heren. Twee piano's, een orgel en een gitaar en twee heren op het podium. Meer was er gisteravond niet nodig om mij een heel mooie avond te bezorgen.
Als je overmorgen oud bent
Wie zal dan je bed opmaken
En wie doet je kleine zaken
En wie zorgt er voor je brood
En wie zal er bij je waken
Op de avond voor je dood

real alcazares, Sevilla

Herman Pleij

De collectieve mentaliteit van de Nederlander. Waar komt die vandaan? Het feit alleen al dat de Nederlander is neergestreken in een zompige, godvergeten uithoek van de wereld heeft ongetwijfeld een grote invloed gehad. "Kennelijk hadden ze het daarom altijd over de mooie luchten - op de grond viel immers niets te genieten.".
Als Herman Pleij, emeritus hoogleraar Historische Nederlandse Letterkunde aan de UvA, begint te praten over de 'collectieve mentaliteit van de Nederlander', hoef je alleen maar te luisteren naar deze bijzondere man. Een uur lang sprak hij gisteravond in onze mooie bibliotheek. Dit in het kader van de 'Maand van de geschiedenis". Een prachtige vertelling die golfde van Mark Rutte, The Voice of Holland, Erasmus, Pieter van den Hoogeband, Jan van Schaffelaar, de waterschappen en nog vele andere zaken. Na de pauze heeft hij úit de losse pols in drie kwartier nog drie vragen beantwoord. Indrukwekkend hoe hij zoveel eeuwen Nederland aan elkaar weet te verbinden.!

Melancholia

Melancholie kenmerkt zich door een "verlies van interesse of plezier in alle of bijna alle activiteiten of een gebrek aan reactie op normaal als plezierig beleefde prikkels." In de film "Melancholia" draait het om twee zusjes en het einde van de wereld. In het eerste stuk van de film draait het om het einde van de wereld. Werkelijk schitterend vormgegeven door de regisseur Lars von Trier. Acht minuten duurt deze inleiding. Op de klanken van "Tristan und Isolde" vallen vogels uit de lucht, stort een paard ter aarde en botst de aarde met een andere planeet. het deel daarna draait om Justine, die gaat trouwen. Het lijkt een 'normale' bruiloft, maar dat beeld verdwijnt snel als de bruid opeens in bad gaat liggen. De bruiloft eindigt in het vertrek van de bruidegom. Het volgende gedeelte gaat over de zus van Justine, Claire. Zij is bang voor het einde van de wereld, omdat er een planeet vlak langs de aarde zal scheren. Het verhaal wordt echt schitterend neergezet door de acteurs en de regisseur. Het einde is al bekend uit het begin van de film. En dat einde komt als een donderslag bij heldere hemel!

nieuwe start

l

Wekenlang heb ik gewacht tot mijn weblog op web-log.nl het weer ging doen. Een briljant idee van de makers zorgde ervoor dat al mijn berichten weg zijn. Jaren van bloggen weg, in rook opgegaan. Het lijkt alsof ik opeens aan geheugenverlies lijd. Berichten over vakanties, over familie, over mijn jeugd, over de huisdieren: weg. Wie weet zien de veroorzakers van al die ellende op gegeven moment het licht en is alles opeens weer terug. Wie zal het zeggen? In ieder geval ben ik hier weer met een nieuw blog begonnen. Tot deze weer weg is? Ik hoop het niet zeg! Op de foto ziet u overigens een impressie uit de Mezquita in Cordoba, een moment op een mooie dag van mijn afgelopen vakantie.