2011

Mijn lijstje van 2011:

Het mooiste boek dat ik gelezen heb:  Congo

De mooiste film die ik gezien heb: Melancholia

Het mooiste popconcert: The Specials in Paradiso. (Op de bovenste foto van de recensie staan mijn lief en ik, of beter gezegd we zitten).

Het mooiste citaat: "Weet u waarom de Nederlanders hun wolkenluchten zo mooi vinden?  Omdat er op de grond totaal niets aantrekkelijks te zien is"

Mooiste toneelvoorstelling: Theo Maassen

Lekkerste maaltijd: Overheerlijke ham van 27 maanden oud in een restaurant in Malaga.

Mooiste foto (gemaakt aan het strand van Rincon de la Victoria):

Het allerbeste voor 2012!

The Help

In Florida las ik, in die lome hitte, " Een Keukenmeidenroman".  Ik vond het een prachtig boek over de rassenscheiding in de zuidelijke staten van de  VS in de zestiger jaren (en ook daarna). Het jaar daarvoor hadden we enkele plantages in Georgia bezocht en gezien en gevoeld wat dat in zou kunnen houden. 
Vanavond bekeken we in onze Lelystadse minibioscoop "The Help", de verfilming van het eerder genoemde boek. Ik vond het een mooie film, zeker vanwege de sfeer die er in de hele film hing. De uithalen in de taal (niiiiiice) en het heerlijke eten. Ik kreeg zin in gefrituurde kip en maisbrood. 



Brug der Zuchten

"Laat ik beginnen met de feiten.
Mijn naam is Louis Charles Lynch en ik ben zestig jaar. Al meer dan veertig jaar ben ik de toegewijde hoewel niet bepaald opwindende echtgenoot van dezelfde, lieve vrouw. Ik ben de trotse vader van Owen, onze zoon, die nu zelf een volwassen, getrouwde man is. Owen en zijn vrouw hebben geen kinderen. Jammer genoeg ziet het er naar uit dat dit zo zal blijven.
Toen we pas getrouwd waren, dachten we dat we gezegend zouden worden met de geboorte van een dochter. Helaas kreeg mijn vrouw een miskraam toen ze in de vierde maand van haar zwangerschap betrokken was bij een auto-ongeluk. Het is al lang geleden gebeurd, maar Sarah en ik denken nog vaak aan dit kind.
Ik woon al mijn hele leven in hetzelfde stadje in het noorden van de staat New York…."
Zo begint het boek "Brug der zuchten". In hetzelfde tempo kabbelt het boek 733 bladzijden door. Maar al die bladzijden blijft het boeien en wilde ik de volgende bladzijde lezen. Een aanrader, dit boek van Richard Russo!

De Gelaarsde Kat

Een hoofdrol voor een bijrol. In "Shrek" spelen een ezel en een kat mooie rollen. En ook de stemmen van beide. Eddy Murphy als de ezel en Antonio Banderas als de (Spaanse) Gelaarsde Kat. En de laatste heeft nu een eigen film: "Puss n Boots". In deze 3D-film zien we hoe de kat van held tot schlemiel tot held wordt. Vooral de scenes waarin de stoere kat weer een echte poes wordt, spelend met een lichtje op de muur, zijn grappig om te zien. Maar het is natuurlijk niet een film die lang blijft hangen vanwege wat dan ook. Het heeft gezorgd voor een ontspannen avondje.

Overigens voegde 3D wel iets toe aan het verhaal. Voor het eerst eigenlijk dat ik dat zo meemaak. Misschien lag het wel aan het feit dat je in Almere tegenwoordig je eigen 3D-bril moet kopen. Nu liggen er in de auto twee 3D-brillen. Oppassen dat ik die niet, in plaats van mijn zonnebril, per ongeluk opzet tijdens het rijden.

Hans Dorrestijn

'k Vind alles alles mooi vandaag
'k Ben in een goeie bui
Het snerpen van een cirkelzaag
Muziek van jongelui
'k Ben goedgemutst 'k vind alles mooi
Een ouwe jakhals in een kooi
Alles vind ik mooi vandaag
De gaten in de ozonlaag
Ook een dooie rododendron
De mof de Jap en de Fransoos
En een volle schoenendoos
Een stoplicht en een muizenplaag
Het antwoord op een domme vraag
'k vind alles even mooi vandaag
Een dooie fietsband op het gazon
Een bruine duif een roestig kanon
Mayonaise op een wilde roos
En een volle schoenendoos
Een schoenendoos, een schouwburgzaal
Ik hou van jullie allemaal
Ik mag jullie heel graag
Maar dat is alleen vandaag
U heeft geluk, weest u maar blij:
Morgen is het weer voorbij

Hans Dorrestijn is af en toe ook opgewekt. Gelukkig was dat afgelopen donderdag in onze oranje diamant niet al te vaak het geval. Somber én vrolijk was hij weer op zijn best!

De moeder van André Kuipers

Deze week hebben we het op school veel gehad over de ruimtevaart en André Kuipers in het bijzonder. Apart om in  de kerstweek het over iets te hebben dat buiten de aarde ligt trouwens.
Ook in deze kerstweek hebben we op school 110 kerststukjes gemaakt. Overal zag je leerlingen bezig met oase, balletjes, slingers en twee stukgeknipte kerstbomen. We zouden die kerststukjes brengen naar Eben Haezer, een verzorgingshuis in de buurt.
Donderdag was het zover. Door onze wijk liepen 100 kinderen met 110 kerststukjes door de miezerige regen. Twee handen nodig om één en ander niet weg te laten waaien! Bij het tehuis werd het steeds rustiger. De kinderen werden steeds stiller, zo'n tehuis was voor hun iets van een andere planeet.
Binnen liepen we in een groep naar de kamertjes van de mensen. De eerste bejaarde zat in haar rolstoel op de gang. Een kleine, kwetsbare vrouw in een dik vest op een snoeihete gang. Voorop stond een vaak drukke, Surinaamse jongen die net op school is. Hij wist die week heel veel te vertellen over onze eigen astronaut André. De begeleidster van het tehuis sprak tegen de jongen de voor mij nu al ontsterfelijke woorden:"Ik denk dat mevrouw Kuipers heel blij is met jouw kerststukje, jongen."  De mond van hem viel open en met grote ogen draaide hij zich naar mij om. "Meester, is dat de moeder van André Kuipers?" En wat zeg je dan? Stel je zo'n jongen teleur door de waarheid te vertellen? Ga je liegen? Ik hield het maar op "dat zou best eens kunnen, man". Die blik van hem: buitenaards! 

Kerstmaaltijd

Gisteravond om half zes ging de deur open. Een kwartier eerder stonden er al kinderen voor die toen nog dichte deur te wachten. Met hun moeder. Na de opening van die deur stroomden zo'n honderd kinderen uit alle windstreken van de wereld hun school in Zuid Oost binnen. Klaar voor de kerstmaaltijd! In hun mooiste kleren, ik zag zelfs een roze stropdas en lakschoenen, liepen ze vol trots de trap op. Erachter hun vader en/of moeder met schalen vol met eten. Kip, loempia's, nasi, bami, pasteitjes, pizza's, taartjes: ook het eten kwam uit allle windstreken van de wereld. Moslim, Hindoe, katholiek, evangelisch: alle geloven vierden samen het Kerstfeest. Beneden bleven veel ouders, wel zo'n vijftig, lekker wat eten en drinken. Het bleef nog lang onrustig in onze mooie school in die mooie wijk!

Spareribs

Bij Applebee's nam onze oudste vrijwel altijd "Babybackribs". Er bestond een "small""en een "large version". Ikzelf nam liever iets anders. Maar hij: altijd babybackribs.
Ergens in Tennessee besloot ik om ook eens Spareribs te proberen. Het was in Corky's BBQ. De zaak zat vol met vette Amerikanen en dat waren de spareribs ook: moddervet. En laat ik daar nou net niet van houden!
Tot aan vandaag. We waren tot laat in Amsterdam en besloten om in ons favoriete restaurant, 't Vliegertje, te gaan eten. Ik bestelde voor het eerst daar de spareribs. Laat ik het kort houden: het was zeker niet de laatste keer! Beter, veel beter dan daar in Tennessee!

Kerststal

Wij hebben een kerststalletje onder de boom staan. Waarom? Ach, Van oudsher hadden wij thuis een kerststal. Jozef, Maria, een kindje in een kribbe, schapen, herders en op zes januari mocht ik de drie koningen erbij zetten. Op de ochtend van eerste Kerstdag mochten er kaarsjes bij de stal gebrand worden. En nu hebben we onze eigen kerststal, een kleintje. Jozef, Maria, Jezus en een schaap. That's all. Vandaag was ik in het lokaal van een collega. Die heeft ook een kerststalletje staan. Jozef, Maria, Jezus, een paar schapen en nog iets. Maar sinds vanmiddag hebben Jozef en Maria geen kindje meer. Jezus is vandaag gestolen..... Signalement lijkt me wel bekend. Misschien dat een Amber Alert nog kan helpen!

Gibraltar

Een prachtige snelweg ligt er tussen Malaga en Gibraltar. Binnen een paar uur hadden we een paar honderd kilometer overbrugd. Een tientje tol, maar dan had je ook wat. Geen oponthoud, geen files en nog lekkere hapjes onderweg ook. Ook geen borden Gibraltar, alleen een Spaans stadje dat er vlakbij lag. Op gegeven moment is er, eenmaal van de snelweg, opeens wel een bordje Gibraltar. Vlak na dat bord sta je stil. En dan gaan de laatste drie kilometer hemeltergend langzaam. Een enorme rij auto's staan stil voor een douanepost. Eenmaal achter die douanepost is alles Engels, uitgezonderd het links rijden. Op de terugweg weer stilstaan voor een douanepost. Op dit moment praten ze over het redden van het gezamenlijke Europa en de euro. Als ze daarmee klaar zijn, mag dan ook deze grensovergang weg? En mag er in Spanje dan ook een bord staan waar het Engelse Gibraltar op staat. Of begrijp ik iets niet over Verenigd Europa?

Artis(2)

Artis

Vandaag waren we met ons team in Artis. De komende tijd gaan we ons meer richten op communicatie en dat in alle vormen. Waar wordt er duidelijker gecommuniceerd dan in de dierenwereld? Geuren, kleuren, lichaamshouding, geluid en ga zo maar even door. Daarom kregen we een rondleiding door Artis met als onderwerp "communicatie". Om kwart over tien waren we er, maar geen gids te zien. Er was wat fout gegaan in de communicatie! Die gids kwam om kwart over twaalf aan en praatte aan één stuk door tot een uur of twee. We kwamen ook op plekken waar ik nog nooit geweest was. Eén zo'n plek was achter de schermen van de roofdieren. Daar werd op dat moment het eten klaargemaakt. Een tussendoor-visje voor de leeuwen, een paar hompen vlees en datgene wat je op de foto ziet. Twee cavia's (dood) en kattenvoer (ook dood). Verder ging het naar achter de schermen bij de olifanten. Die aten wortels, appels, brood en hooi, ook allemaal dood. Ook kregen we een olifantenkoekje. Verschillende collega's proefden zo'n koekje. Eén koekje ging mee naar huis. We hebben hem gevoerd aan onze eigen cavia. En die zal nooit roofdierenvoer worden.

Jaws

Vandaag las ik het bericht dat de attractie "Jaws" in Universal Studios in Florida dicht zal gaan. Vorig jaar waren we daar. In Universal waren de modernste attracties verzameld, van een steile achtbaan (weg zonnebril) tot en met de allernieuwste, buitengewoon spectaculaire  "Simpsons-ride".  "Jaws" was een rustige attractie, lekker in een bootje met een inspirerende gids, die zijn verhaal misschien wel vijftig keer per dag afdraaide. En natuurlijk "No Pictures". De Nederlander houdt zich daar natuurllijk niet aan, zoals u hiernaast ziet. "Jaws" gaat weg, gelukkig ben ik er al geweest.

Sinterklaas

Vandaag stond de stoel klaar voor Sinterklaas. Bij ons op vrijdag, maandag heeft hij het zo druk.
Dus tipt om negen uur kwam de goedheiligman binnen. Hij bleef tot twaalf uur.
Alle kinderen van de school in Zuidoost waren aan het genieten.
Behalve de kinderen, de Sint, Piet en personeel liep er iemand uit Denemarken rond. Die was er al vaker geweest. Ze keek vooral naar de pieten in datzelfde Zuidoost. Veel belangrijker is echter wat de kinderen er van vonden: Cool!