Alpaca's

Elke dag rij ik via de Hollandse Brug Flevoland binnen, vaak zonder file. Snel na de brug rechts staan altijd schapen heerlijk grazen in een ruig stukje natuur. Als u goed kijkt, ziet u een paar vreemde eenden in de bijt. Drie grotere schapen, waarvan één bruin. En ze hebben alledrie een lange nek. Als u nog beter kijkt, ziet u dat het geen echte schapen zijn. Het zijn alpaca's, een lamasoort. Zij zijn er om de schapen te beschermen tegen vossen. In tegenstelling tot de arme schaapjes, die wegrennen voor vossen, gaan de Alpaca's juist op de vos af, een soort vossenjacht dus. Echt stoer, die Alpaca's. Rezpekt!

Morgan

Vandaag moest ik remmen voor een orka. Ik reed rond een uur of half elf van Amsterdam West richting Utrecht. Koud op de A2, vlak bij de afslag naar de A9, kwam er een motoragent voor me rijden. Zwaaien met zijn licht en met zijn arm. Vertragen dan maar, het leek niet naar mij gericht, want ik hoefde niet te stoppen. Wel afremmen. Intussen cirkelde er een helikopter boven de weg. Wat was er aan de hand? Kwam de koningin voorbij? Of Holleeder? Geen idee. Ik mocht door naar de A9 richting AMC. Aan de overkant, richting Amstelveen, reed een rij politieauto's en een vrachtwagen met daarachter weer politieauto's snel voorbij. Wat dat was? Nog steeds geen idee. Pas op internet 's middags las ik dat Morgan naar Schiphol vervoerd was. Ik had vandaag voor het eerst van mijn leven geremd voor een orka.

Nova Zembla

Vanmiddag reden we via de Oostvaardersdijk even naar Almere. Door de wind spatte het water hoog op tegen de dijk. Aan het eind van de dijk moeten we dan rechtsaf, een somber industrieterrein in. Ongeveer een half jaar geleden reden we in de vroege avond ook naar Almere, naar de bioscoop. Aan het eind van de dijk lag een groot zeilschip, afgemeerd aan diezelfde dijk. Eromheen stonden een heleboel auto's en het schip was fel verlicht door heel veel lampen. Apart. Op de terugweg, in het donker, was het tafereel hetzelfde. Een paar dagen later stond in de krant dat het filmopnames waren voor Nova Zembla, een film. Afgelopen week kwam de film uit. De kritieken waren nogal wisselend. Het mooiste vind ik dan de deskundigen die zich over een film buigen. Vandaag stond op internet een opmerking van een professor. Hij had de film gezien en vond het nogal wonderlijk dat de mannen op  Nova Zembla zo vaak naar de sterren keken. In de tijd dat de film speelde, ging aan de Noordpool de zon nl. niet onder. Tja. Ik zal de film niet gaan zien. Niet dat het gegeven me niet trekt. Jaren geleden las ik het boek van een opvarende, Gerrit de Veer, in een bewerking van Vibeke Roeper en Diederik Wildeman. Nee, ik ga niet naar de film vanwege de slechte film die dezelfde 'regisseur' hiervoor maakte, maar vooral omdat ik als ik de zee zou zien, elke keer zou denken dat dat het Markermeer is.

Weblog?????

Al eerder schreef ik berichtjes over wat mijn dag zoal mooi kan maken. In september bedacht de beheerder dat het handig zou zijn om alle blogs wat handiger in te delen. En hij deed dat zo handig dat alle berichtjes weg waren. Zomaar verdwenen. Via een omweg heb ik de oude berichten weer gelezen. Dat kan hier. Echt soepel leest het niet, maar een kniesoor die daar op let. Laat ik het maar verder bij mijn huidige weblog houden. Of zou er hier soms ook iets misgaan?  Als dat zo is, kijk dan naar buiten en probeer dan mijn postduif te herkennen.

Utrecht

Vandaag was ik in Utrecht. In de Jaarbeurs om precies te zijn. Nog specifieker: in het Beatrixgebouw van de Jaarbeurs op de vierde verdieping. Samen met een paar honderd collega's. Allemaal mensen uit het speciaal basisonderwijs. Er was een bijeenkomst van het landelijk samenwerkingsverband SBO. Zo'n dag valt altijd uiteen met een intensief ochtendprogramma en een ontspannend middagprogramma. Daartussenin het hoogtepunt van de dag: de lunch. In de middag was er een presentatie van het swv Enschede. Niets van de moderniteiten van kindgestuurd onderwijs, onderwijsbehoeften en al dat soort zaken. Nee, uitgaan van ambitieuze doelen en de instructie staat centraal. Doelen zijn er weer om behaald  en niet om bijgesteld te worden. Nuchtere woorden. Eindelijk goed nieuws uit Enschede. Want Twente wordt echt geen kampioen!

Theo Maassen

"Wat heeft die Willem-Alexander nou meer dan ik heb? Wees nou eens eerlijk, die Maxima heeft toch meer aan mij? Ik ben toch veel mooier. Onweerstaanbaar. Alle vrouwen vinden mij onweerstaanbaar. Nou ja, er is één groep vrouwen die mij niet onweerstaanbaar vindt. Niet te begrijpen. Maar toch bestaan ze. Er is zelfs een woord voor die groep vrouwen."
Theo Maassen was afgelopen dinsdag in topvorm in ons mooie oranje theater. Uitverkocht was het. omdat hij twintig jaar in het vak zat, hadden ze maar eens uitgepakt met het decor, zei hij. Dat decor bestond uit een zwart gorijn en een tafel en een stoel.
Maassen ging weer tekeer tegen de PVV (pfffff) en alles wat hij verder verafschuwt. Prachtige voorstelling! Hoe die groep vrouwen heet? "Lesbisch".

De geheugenkampioen

"Hallo, ik ben Diana Marie Anderson. Ik ben op 22 december 1967 geboren in Ithaca in New York, 14850. Mijn werktelefoonnummer is 929-244-6735, toestel 14. Ik heb een hond, ze heet Karma en het is een blonde labrador. Ik heb een paar hobby's: film  kijken, fietsen en breien. Mijn favoriete auto is eeen model T Ford uit 1927. Hij is zwart. Ik hou van pizza, jelly beans en pepermuntijs".
Kunt u dit na één keer gelezen te hebben, onthouden? Wacht vijf minuten en beantwoord dan de vragen die een ander u stelt over dit stukje. Kijk daarna twee minuten naar de volgorde van een spel kaarten en vertel daarna de volgorde uit uw hoofd. In "Het Geheugenpaleis" maakt Joshua Foer u deelgenoot van zijn moeite om Amerikaans geheugenkampioen te worden. Er zijn allerlei manieren om veel verschillende zaken te onthouden. In zijn boek worden die manieren tegen het licht te houden. Een buitengewoon onderhoudend boek!

Natuurpark

Schapen

Vandaag moesten we even naar de Gamma (dat zeg ik: Gamma). Bij ons winkelcentrum (elke zondag gesloten....) staat ook de jeugdgevangenis, waarvan de eerste bewoner ooit een oud-leerling van me was. Toen we aan kwamen rijden, zagen we iets ongewoons: er liep een grote groep schapen op de weg. En die horen daar niet, zelfs niet in Lelystad!. Wat doe je in zo'n geval? Ik heb de auto maar ervoor gezet en de politie gebeld. Die zouden komen, zei de mevrouw van de meldkamer. Voordat de politie ook maar te zien was, kwam de boer aanrijden. Niet op een paard of op een tractor, maar in een grote, rode Mercedes. Met die auto dreef hij de schapen terug naar het weiland.
Toen we afgelopen zomer in Andalusië rondreden, zagen in Colmenar, op de terugweg van een flamingoreservaat, deze kudde schapen oversteken. Met een herder zonder Mercedes, maar met een stok en een hond, zoals het hoort. Ik heb de politie maar niet gebeld!

Trouwen

Op het asfalt voor de deur van het stadhuis van Almere spatten vandaag zeepbellen uiteen. De zeepbellen werden uitgeblazen over Jerzy en Noni. Zij trouwden vandaag. Een prachtige dag, zeer zeker voor hun. De uiteenspattend zeepbellen zullen zeker weten geen vooruitblik zijn. Als jullie dit lezen: alle geluk!

Appelstroop

Rinse appelstroop wordt gemaakt van appels en suikerbieten, vaak in een verhouding die rond 30-70 ligt. Door het sap van de suikerbieten te koken en in te dikken, krijgt men een zoete, lichtbittere stroop die gemengd met de appelstroop zorgt voor de typische rinse smaak (rinse=friszuur). In dit ongeraffineerde suikerbietensap zitten alle mineralen die ook in de suikerbiet zitten, zo ook het mineraal ijzer. Zo komt rinse appelstroop dus aan een hoog ijzergehalte.

Wikipedia zal wel gelijk hebben. Rinse is dus friszuur. Maar waar ik deze week blij van werd, was het feit dat die overheerlijke appelstroop weer in het ouderwetsche blik wordt verkocht!


Sevilla

Op bol.com verkopen wij tweedehandsboeken. Boeken die wij gelezen hebben, maar die niet meer in onze boekenkast passen. Dat levert wel iets op, maar het gaat meer om het spel dan om de knikkers. Het laatste boek dat we verkochten, was een reisboek over Sevilla en Andalusië. Toen de kopers het besteld hadden, kregen we een mailtje of we het zo snel mogelijk op de post wilden doen, omdat hun dochter naar Sevilla zou vertrekken voor tien weken. Eén dag later kregen we nog een mailtje dat het boek op tijd was. Ons reisboek is dus na drie maanden weer in het schitterende Sevilla. Op de foto een 'gewoon' huis op een 'gewone' straathoek in Sevilla.

Rood van schaamte

Je speelt een potje voetbal en je staat voor. Dus wil je winnen. Dan dreigt een tegenstander iets te doen. Met een glijdende beweging kegel je hem onderuit. Kan gebeuren. Mannensport. Een echte kerel neemt de consequentie. Je hebt hem nu alleen maar onderuit geschopt, maar het had goed fout af kunnen lopen. Ach, is-toch-nie-gebeurd?? Komt die scheids op je af, gaat een kaart trekken. Een kaart? Is die eikel gek geworden? EEN RODE???? Die #$@^% kerel, hoe durft hij tegen jou? Je bent immers Kevin Strootman, dé Kevin die ook in Oranje speelt? Uitschelden die leider van het spel. Gewoon uitschelden. Moet kunnen! je ploeggenoten doen mee. Je deed toch niets ergs? Dat je hem ook invalide had kunnen schoppen, besef je maar even niet. Komt je niet goed uit. gewoon doorschelden en tegen muren schoppen. Je coach is het met je eens. Die geeft de scheidsrechter geen hand. Wat een statement! En vervolgens nog furieus zijn op de persconferentie. Het is de schuld van die scheids dat jullie niet gewonnen hebben. Kevinnetje heeft vandaag twee wedstrijden schorsing gehad. Hahahahahahaha. Zielig mannetje met een even zielige coach. Als dat Fredje nou ook nog een schorsing krijgt, is het ècht een mooie dag. Twee wedstrijden, hahaha.