Tonio

Op een mooie Pinksterochtend wordt er aangebeld. Twee politieagenten voor de deur met één van de meest erge berichten die je kunt krijgen als ouders:" jullie kind is aangereden en ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis". Vanaf dat moment rolt een werkelijk prachtig verhaal zich voor je uit. Een requiemroman noemt A.F.Th. van der Heijden zijn ode aan zijn zoon Tonio. Vanaf zijn verwekking tot en met zijn begrafenis. Al zijn eigenaardigheden, al zijn kwaliteiten, al zijn liefde voor alles en iedereen. Dit boek kon ik niet in één ruk uitlezen, daarvoor is het te mooi. De schrijver neemt de lezer mee in zijn verschrikkelijke missen en het niet kunnen voldoen aan wat velen zeggen "ach, de tijd heelt alle wonden". Niets heelt de wond: geen gesprekken, geen huwelijk, geen drank. Het missen blijft. Het schrijven van dit boek heeft waarschijnlijk ook vrijwel niets geholpen. Maar mooi is het zeker wel!